OPIEKA NIAŃ WĘGRZCE

Rozkład dnia maluszków w wieku od 1 roku do 3,5 lat:

od 7.00 – schodzenie się dzieci, 7.00 – 8.15 – zabawy dowolne w kącikach tematycznych,
8.15 – 8.30 – toaleta dopołudniowa,
8.30 – 9.00 – śniadanie,
9.00 – 10.00 – zabawy fundamentalne z Nianiami,
10.00 – 11.30 – spacer lub zabawy w ogrodzie,
11.30 – 12.00 – przygotowanie do obiadu,
12.00 – 12.30 – obiad,
12.30 – 13.00 – przygotowanie do odpoczynku,
13.00 – 14.30 – odpoczynek,
14.30 – 15.00 – toaleta popołudniowa,
15.00 – 15.30 – podwieczorek
15.30 – 16.30 – zabawy rozwijające i ruchowe, pląsy ze śpiewem, rytmika dla smyka, zabawy w kole, zabawy dowolne wg zainteresowań dzieci, rozchodzenie się dzieci do domu.
po 16.30 – dzieci są przeprowadzane do MAŁYCH SKRZATÓW

NIANIE – DZIENNA OPIEKA NAD MALUSZKAMI – opiekujemy się dziećmi w wieku od 1 roku do 2,5 lat.

Opieką nad maluszkiem zajmujemy się w każdym czasie w ciągu całego roku o ile posiadamy wolne miejsca. Decyduje o tym kolejność zgłoszeń!

Maluszki obejmowane są opieką na podstawie:

1. Opłaconego wpisowego,
2. Wypełnionej „Karty zgłoszenia do Niani – Dziennej Opieki nad Maluchami” (do pobrania poniżej jako plik pdf).
3. Podpisanej umowy o świadczeniu usług (umowa jest podpisywana osobiście przez Rodzica/Opiekuna).
4. Podpisanego Regulaminu Dziennej Opieki nad Maluchami.

Podpisanie umowy oznacza jednocześnie akceptację STATUTU, REGULAMINU oraz CENNIKA.

• ulubiona przytulanka,
• szczoteczka i pasta do zębów,
• ubrania na zmianę – kilka kompletów (koszulki, body, rajstopy, skarpetki, spodenki),
• okrycie na głowę chroniące przed słońcem/wiatrem zgodne z porą roku,
• kurtka przeciwdeszczowa i kalosze (zgodnie z porą roku),
• kapcie zapinane na rzepy lub zatrzaski (z uwagi na bezpieczeństwo dzieci prosimy, by nie były to KLAPKI!)),
• smoczek (jeżeli dziecko używa) – pierwszym zadaniem Niań jest oduczenie dziecka od używania smoczka – szczególnie dziecka w wieku ok. 2 lat!,
• pieluchy jednorazowe (jeżeli dziecko używa), chusteczki nawilżane oraz krem,
• zestaw do karmienia – butelki, jedzenie (o ile dziecko nie będzie korzystać z wyżywienia oferowanego przez nianie) – podpisane,
• chusteczki higieniczne,
• prosimy ubierać dzieci na „cebulkę”.

Pościel dla każdego dziecka, ręcznik i naczynia, tj. talerzyk, kubek i sztućce, nianie zapewniają we własnym zakresie.

• Jak złagodzić stres Malucha związany z oddaniem pod opiekę NIAŃ:
• Najważniejsze jest wewnętrzne przekonanie o swojej decyzji, dziecko nawet malutkie wyczuwa każdą obawę i niepokój, zwłaszcza matki. Przejmuje jej zachowania, które objawiają się głównie płaczem i również niepokojem.
• Odwiedź placówkę najlepiej z dzieckiem. Pobawcie się razem, zobaczcie wszystkie pomieszczenia. Wtedy można będzie poznać Nianie i chwilę z nimi porozmawiać.
• Jeżeli dziecko lubi książeczki, można mu wybierać do czytania takie pozycje, w których główny bohater idzie do przedszkola lub żłobka (np. z serii Kamyczek od 2 r.ż., Franklin). Przeżywając wspólnie z bohaterem podobną sytuację, łatwiej przyjąć ją w rzeczywistości.
• Jeżeli dziecko do tej pory spędzało czas jedynie z rodzicami, warto chociaż na chwilę zostawić go pod opieką babci, cioci lub zaprzyjaźnionej sąsiadki. Dziecko będzie wiedziało, że pozostawienie go z kimś innym nie oznacza opuszczenia, nauczysz go, że po nie wracasz.
• Ustal z dzieckiem wyraźne ramy pobytu. Rano pożegnaj się z nim. Lepiej nie wychodzić po kryjomu, gdyż dziecko może się wystraszyć i później bać się, że rodzice nieoczekiwanie znikną. Powiedz mu, kiedy po niego przyjdziesz w sposób, który będzie dla niego zrozumiały (np. zamiast powiedzieć „o trzeciej”, powiedz „po podwieczorku”). Dotrzymuj słowa i odbieraj dziecko o ustalonej porze. Dzięki temu będzie się czuło bezpieczniej, bo będzie ufało, że przyjdziesz zgodnie z umową.
• Można stopniowo wydłużać czas, jaki dziecko spędza pod opieką Niań, w miarę, jak będzie się przyzwyczajać do nowego miejsca.
• Zorientuj się czy w Twojej okolicy są inne dzieci, które będą objęte są samą opieką Niań. Może uda się poznać z nimi Twojego malucha, będzie już miał w nowym miejscu kolegę lub koleżankę.
• Postaraj się pierwsze dni przynajmniej wcześniej je odbierać. Uprzedź o tym fakcie swojego pracodawcę.
• Ważne jest aby poranne rozstania odbywały się bez pośpiechu i bez nerwów. Nie można ich natomiast przedłużać w nieskończoność. A jeżeli zbiera Ci się na płacz, to lepiej żeby Twoje dziecko tego nie widziało. Pogłębi to tylko jego żal i rozpacz.
• Pozwól dziecku zabrać z domu ulubioną zabawkę lub poduszeczkę (można ją podpisać). Kawałek „domu” lub pluszowy przyjaciel, który da się przytulić, złagodzą stres.
• Po odebraniu dziecka od Niań poświęć mu całą swoją uwagę przez jakiś czas. Po kilkugodzinnej przerwie będzie chciało się Tobą „nasycić”. Wskazana w tym momencie jest wspólna zabawa i dużo przytulania.
• Możesz wspólnie z dzieckiem wybrać się na zakupy po rzeczy, które będą mu potrzebne w trakcie dziennej opieki (buty na zmianę, szczoteczka do zębów). Uważaj jednak, by nie stało się to formą „łapówki” („Jeśli pójdziesz grzecznie do niani, to dostaniesz, co tylko będziesz chciał”), a jedynie dodatkową atrakcją.

Częstym zjawiskiem w okresie adaptacji jest spontaniczny pierwszy dzień, gdzie trudności mogą pojawiać się dnia następnego. To naturalne zjawisko, gdyż pierwszy dzień jest nowym przeżyciem, zabawą. Dopiero gdy dziecko orientuje się, że rozstawanie się z rodzicem i opieka Niań to w pewnym sensie obowiązek, wówczas zaczyna się buntować.

Spore obawy może wzbudzać powszechna opinia o zwiększonej zachorowalności dzieci w trakcie zbiorowego pobytu dzieci. Nie da się ukryć, że ryzyko chorób wśród większych skupisk jest większe. Opinie są różne, tak jak różne są dzieci. Każde z nich ma inną odporność. To co usłyszałam od pediatry na szkoleniach ze szczepień to fakt, że żadne szczepionki nie zagwarantują nam 100% pewności, że nasze dziecko nie będzie chorowało. Powiada się również, że przebywanie w większej grupie rówieśniczej jest naturalną szczepionką i pierwszy rok może być trudny, za to w kolejnych latach uczęszczania do placówki, dziecko jest bardziej odporne.

Pamiętajmy, że każde dziecko to osobny człowiek, należy traktować je indywidualnie i starać się nie porównywać go z innymi. Niektóre dzieci przystosowują się do nowych sytuacji szybciej, inne mają z tym trudności. Jeżeli zauważymy, że „dobre rady” nie są wystarczające w procesie adaptacji naszego dziecka, warto porozmawiać z Nianiami. Współpracując razem łatwiej jest znaleźć prawidłowe rozwiązanie. Chodzi tu przecież o dobro dziecka.

KARMIENIE, A ROZWÓJ MOWY

Sposób przyjmowania pokarmu i rodzaj spożywanych produktów przez dziecko zależy od wielu czynników, takich jak:

• wiek dziecka,
• dojrzałość układu pokarmowego,
• nerwowego czy oddechowego.

Ważna jest również umiejętność ssania, połykania, a później żucia czy gryzienia. Dla prawidłowego rozwoju mowy lepsze jest naturalne karmienie piersią. W okresie późniejszym sposób karmienia dziecka oraz rodzaj podawanych pokarmów także ma znaczący wpływ na rozwój mowy dziecka. Wiele zależy, więc od rodziców, bo to oni przygotowują i podają posiłki swoim dzieciom, to oni decydują, co i w jaki sposób dziecko je. Dziecko już w łonie matki poznaje smaki dzięki wodom płodowym i jeśli dieta matki jest zróżnicowana dziecko ma możliwość poznania różnych smaków. Łatwiej akceptuje pojawiające się nowości, wtedy, kiedy samo ma możliwość próbowania potraw.
Sposób karmienia noworodków , niemowląt i dzieci w wieku poniemowlęcym ma ogromne znaczenie dla rozwoju aparatu artykulacyjnego oraz prawidłowego rozwoju mowy. Te same mięśnie są odpowiedzialne za jedzenie i za mówienie. Gdy niemowlę ssie pierś ruchy języka i żuchwy są takie same jak w trakcie artykulacji. Pokarm z piersi jest wydobywany i przesuwany za pomocą ruchów ssących i żujących. Przy karmieniu sztucznym niemowlę wykonuje tylko ruchy ssące, język jest płaski, nie pracuje jego czubek. W trakcie karmienia piersią dziecko oddycha prawidłowo przez nos, ponieważ języczek podniebienny zamyka przejście do dróg oddechowych, natomiast w trakcie karmienia sztucznego, maleństwo musi przerwać ssanie, aby nabrać powietrza. Tylna część mięśni artykulacyjnych opada, dziecko oddycha przez usta i przyzwyczaja się do takiego sposobu oddychania.

Niemowlę karmione sztucznie ma bardziej wiotki, płasko ułożony język i wiotkie wargi. Pionizacja języka jest u niego dużo słabsza niż u dzieci karmionych naturalnie. U dzieci karmionych butelką słabiej rozwijają się zatoki szczękowe i zdarza się, że zostaje zbyt mało miejsca dla zębów stałych. Częściej powstają u nich wady zgryzu. Karmienie naturalne ma jeszcze inny, bardzo ważny aspekt. Podczas ssania piersi, noworodek przygląda się twarzy matki, zwłaszcza jej artykulatorom. W codziennych kontaktach, gdy matka przemawia do swojego maleństwa, otwiera ono usta i zamyka.

Starsze niemowlę, które potrafi już gryźć, powinno mieć jak najwięcej ku temu okazji. Dziecko ucząc się gryzienia i żucia, ćwiczy sobie mięśnie odpowiedzialne za artykulację. Dbanie przez rodziców o różnorodność diety, zmniejszanie stopnia rozdrobnienia pokarmów i zmienianie sposobu ich podawania stymuluje i doskonali pracę narządów artykulacyjnych. Sposób podania posiłków również jest ważny dla mięśni twarzy i artykulatorów. Zmiana konsystencji pokarmów w odpowiednim czasie sprawia, że dzieci nie boją się nowego jedzenia, rzadziej też miewają kłopoty z gryzieniem i żuciem W trakcie ssania, połykania, otwierania i zamykania ust, picia, gryzienia i żucia pracują wszystkie mięśnie jamy ustnej, ćwiczą wargi język i żuchwa oraz doskonalona jest koordynacja ruchów pomiędzy nimi oraz pomiędzy układem oddechowym.

W dwunastym miesiącu życia dzieci powinny spożywać płyny nie tylko z butelki, ale również z kubeczka, pijąc przez słomkę. Należy unikać przedłużania okresu karmienia butelką, gdyż prowadzi to do zaburzeń fizjologii narządu żucia, a w konsekwencji do wad zgryzu i wad wymowy. Kiedy karmimy dziecko łyżeczką pilnujmy, aby zbierało z niej pokarm, nie wycierajmy łyżeczki z jedzeniem o ząbki czy wargę dziecka, bo nie użyje wtedy mięśni warg.

Wprowadzając nowe smaki i konsystencje oraz zmieniając sposoby podawania posiłków możemy spotkać się z akceptacją względem nowego, ale może też być odwrotnie.
Nie należy się poddawać, każde dziecko jest inne i może potrzebować więcej czasu, aby zaakceptować coś nowego.
W razie problemów z przechodzeniem na pokarmy stałe i karmieniem dziecka łyżeczką, a także nauką prawidłowego picia z kubka udzielamy porad i prowadzimy instruktaż dla rodziców.

O MOWIE DZIECKA W WIEKU ŻŁOBKOWYM

Rozwój mowy dziecka trwa kilka lat i w jego przebiegu wyodrębniają się pewne okresy, których czas trwania u dziecka normalnie rozwijającego się można w przybliżeniu określić w sposób następujący:

• okres melodii (0-1 r. ż.),
• okres wyrazu (1-2 r. ż.),
• okres zdania (2-3 r. ż.),
• okres swoistej mowy dziecięcej (3-7 r. ż.).

W wychowaniu żłobkowym szczególnie ważne są dwa pierwsze okresy.

Okres zdania (od 2 do 3 roku życia)

Dziecko zaczyna rozumieć mowę rodziców członków rodziny. Pierwsze zdania są dwuwyrazowe i wyłącznie twierdzące. Pojawiają się proste zdania pytające i rozkazujące. Z części mowy najczęściej używane są rzeczowniki, będące nazwami konkretnych przedmiotów, występujących w otoczeniu dziecka, np. pokarmów, napojów, zwierząt, części ciała, części ubrania. Czasowniki oznaczające czynności fizjologiczne, ruch, pozycje, używane są początkowo w formie bezokolicznika, ale wkrótce pojawiają się w czasie teraźniejszym, przeszłym i przyszłymi, aczkolwiek nie zawsze poprawnie. Mowa dziecka staje się zrozumiała i to nie tylko dla osób z najbliższego otoczenia. Najwięcej nowych słów dziecko przyswaja sobie w 2-3 roku życia. Okres ten jest przełomowy w rozwoju mowy, gdyż dziecko przyswaja sobie wtedy podstawy systemu leksykalnego i morfologicznego języka, jakim mówi jego otoczenie, a dalsze lata przynoszą jego doskonalenie.
W tym okresie dziecko powinno już wypowiadać głoski: p, b, m, f, w, k, g, ch, t, d, n, l, ś, ź, ć, dź, ń oraz zmiękczone : pi, bi, mi, ki, gi.
Pod koniec tego okresu mogą pojawiać się już głoski : s, z, c, dz a nawet : sz, ż, cz, dż. Wymienione głoski nie zawsze są pełnowartościowe, a czasem bywają zastępowane innymi łatwiejszymi głoskami, wskutek małej sprawności narządów artykulacyjnych.

Do części PROGRAM OPIEKI NIAŃ proszę przenieść część tekstu z zakładki PROGRAM zaczynający się od słów: „W PRACY Z NASZYMI MALUCHAMI OPIERAMY SIĘ NA NASTĘPUJĄCYCH POZYCJACH…….” I przekopiować dalszą część tekstu znajdującą się pod tym akapitem.